سنگ فرش معابر با سنگ گرانیت

آیا قصد سنگ فرش کردن یک پیاده رو در باغ یا فضای سبز منزل خود را دارید؟ اما نمی دانید که از چه متریالی را باید به کار برد. به دلیل نگهداری آسان و مقاومت بالای سنگ گرانیت نباید به سادگی از این متریال مناسب بگذرید. گرانیت یک سنگ محکم و با دوام برای سنگ فرش محل رفت و آمد است و به همین دلیل برای مسیرهای عبور وسایل نقلیه و مکان های پر تردد بسیار مناسب است و در عین حال پس از نصب نیازی به عملیات نگهداری ندارد و در معابر پیاده رو، پاسیو یا تراس های فضای سبز بسیار پایدار عمل خواهد کرد.

سنگ گرانیت از نوع سنگ های آذرین است و نحوه دانه بندی آن از میان دیگر سنگ های ساختمانی قابل تشخیص است و در سراسر جهان در دسترس می باشد که برای اجرای پروژه های ساختمانی، معابر و فضای سبز، بسیار مناسب است. گرانیت همانند سنگ های آهکی یکی از سنگ های قدیمی می باشد، که از زمان های دور در ساختمان سازی کاربرد داشته است.

در تصویر پایین معبر سنگ فرش شده با گرانیت تولیدی از معادن ایالت مینه سوتا آمریکا را می بینید.

از مزایای این معبر می توان به عمر بالا و به شدت پایدار بودن سنگ های استفاده شده، بعلاوه نگهداری کم، قابلیت استفاده مجدد سنگ های به کار گرفته و استقامت بالای سنگ های انتخاب شده به قدری که وزن اتومبیل را تحمل می کند نام برد.

و از معایب اجرای این معبر می توان به گران بودن آن، مخصوصا اگر رنگ خاصی از سنگ گرانیت استفاده می شود میتوان برشمرد.

در تصویر پایین سنگ فرش پیاده رویی را می بینید که در بین تکه های گرانیت از خزه پر شده است.

در تصویر پایین سنگ فرش حیاط مسکونی را می بینید که از سه نوع گوناگون سنگ گرانیت با رنگ های متفاوت ساخته شده است، که در ابعاد یکسان برش خورده است و به صورت نامنظم در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.

در اینطور محوطه سازی ها، ابعاد سنگ های برش خورده اصولاً 3 اینچ در 6 اینچ، 93 اینچ در 9 اینچ و 9 اینچ در 12 اینچ است. سنگ های برش خورده با این ابعاد را می توان به آسانی با همدیگر ترکیب کرد و الگو های متفاوتی را حاصل کرد.

سنگ گرانیت اضافه بر خاکستری رنگ در رنگ های صورتی، سفید، قهوه ای مایل به زرد و سیاه زغالی هم وجود دارد. گرانیت های صورتی و سیاه از گونه های نادر هستند که قیمتی فوق العاده زیادتر از رنگ های دیگر دارند.

پرداخت سطح نهایی: سنگ گرانیت، مانند بقیه گونه های سنگ های طبیعی می تواند پرداختی از بسیار یکنواخت و براق تا زبر را حاوی باشد ولی برای به کار رفتن در معابر، سطح آن را باید به شکل حرارت خورده (فلیم شده)، تیشه ای و شکسته شده در آورد.سنگ های گرانیت با پرداخت صاف و صیقلی برای به کار رفتن به عنوان سنگ فرش خوب نیستند ولی در عوض برای نصب در دیواره های فضای داخلی ساختمان و آب نما ها فوق العاده جذاب می باشند.

سنگ هایی که حاوی سطح صیقلی می باشند برای کاربرد در فضای باز و به عنوان سنگ فرش، احتیاج به تغییر سطح به بافتی زبر دارند که برای این کار همه و یا قسمتی از سطح آن را با شعله می سوزانند که برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله ارائه شده در توضیح چگونگی مضرس کردن رجوع کنید.

نگهداری

معابر ساخته شده با سنگ گرانیت احتیاج زیادی به نگهداری ندارند و فقط بهتر است تا هر چند وقت یکبار با فشار ملایم آب آن را شست و شو داد. اگر بین درزهای سنگ فرش مانند تصویر بالا فاصله باشد بایستی برای پر کردن آن ماسه به کار برد تا این فاصله ها به طور دائمی تمیز بمانند.

در شکل بالا قسمتی از یک پیاده رو را می بینید که تکه سنگ های گرانیت توسط تخته سنگ هایی از جنس گرانیت احاطه شده اند و موجب به وجود آمدن گوناگونی در مسیر یکنواخت و طولانی معبر شده اند.

در شکل زیر یک پیاده رو سنگ فرش شده با قطعات نازک گرانیت بازیافتی که حاوی تلفیق رنگ های صورتی و خاکستری می باشند را می بینید.

دوام

سنگ های گرانیت حاوی طول عمر زیادی بوده، که آن را به یک ماده پایدار و با ثبات تبدیل کرده است. سنگ گرانیت با دارا بودن استحکام بسیار زیاد حتی پس از تخریب هم قابلیت بازیافت دوباره را دارند و برای حفظ قابلیت به کار گیری دوباره سنگ های گرانیت، می توان در زیر و بین قطعات سنگ ماسه به کار برد که این کار موجب زیاد شدن دوام پیاده رو و معبر ساخته شده هم می شود.